An Yinaknan Tsino, Tsinino o Inintsik amo an yinaknan nga ginluluwas han mga Tsino ha Tsina ngan iba pa nga lugar. An Tsinino (ginyano nga Tsinino: 汉语; minat-an nga Tsinino: 漢語; pinyin: Hànyǔ; ha literal: "Han nga pinulongan"; o kundi man Tsinino: 中文; pinyin: Zhōngwén; ha literal: "Tsino nga pagsurat") amo in grupo hin mga nahanunungod, kundi ha damo nga mga kaso diri nagkakaintindihan, nga mga variedad hin pinulongan, nga naghihimo hin sanga han Sino-Tibetano nga pamilya hin pinulongan. Ginyayakan it Tsinino han Han nga kadam'an o mayoriya ngan damo pa nga iba nga mga ethniko nga grupo ha Tsina. Haros 1.2 ka bilyon nga katawhan (mga 16% han kamolupyohan han kalibotan) nayakan hin porma hin Tsinino nga ira syahan nga pinulongan.

Tsinino
汉语/漢語 Hànyǔ o kundi man 中文 Zhōngwén
Hànyǔ (Tsinino) ginsurat ha minat-an (ígbaw), ginyano (butnga) nga mga agi ngan alternatibo nga ngaran (ubós)
Tuminongnong ha Kanan Katawhan Republika han Tsina, Republika han Tsina (Taiwan), Singgapura
Ethnikohanon Han nga Tsino
Tuminongnong nga mga nayakan
1.2 ka bilyon  (2004)[1]
Sayó nga mga porma
Mga standard nga porma
Mga diyalekto
Ginyano nga Tsinino
Minat-an nga Tsinino

Transcriptions:
Zhuyin
Pinyin (Linatin)
Xiao'erjing (Inarabo)
Dungan (Cyrillic)
Tsino nga Braille
'Phags-pa script (ha kaagi)
Opisyal nga status
Opisyal nga pinulongan ha
Gin-reregulate han National Commission on Language and Script Work (China)[2]
National Languages Committee (Taiwan)
Civil Service Bureau (Hong Kong)
Promote Mandarin Council (Singapore)
Chinese Language Standardisation Council (Malaysia)
Mga kodigo hin pinulongan
ISO 639-1 zh
ISO 639-2 chi (B)
zho (T)
ISO 639-3 zhoinclusive code
Individual codes:
cdo – Min Dong
cjy – Jinyu
cmn – Minandarin
cpx – Pu Xian
czh – Huizhou
czo – Min Zhong
gan – Gan
hak – Hakka
hsn – Xiang
mnp – Min Bei
nan – Min Nan
wuu – Wu
yue – Yue
och – Daan nga Tsinino
ltc – Urhe nga Namumutnga nga Tsinino
lzh – Klasikal nga Tsinino
Glottolog sini1245
Linguasphere 79-AAA
{{{mapalt}}}
Map of the Sinophone world

Legend:      Countries identified Chinese as a primary, administrative, or native language      Countries with more than 5,000,000 Chinese speakers      Countries with more than 1,000,000 Chinese speakers      Countries with more than 500,000 Chinese speakers      Countries with more than 100,000 Chinese speakers

     Major Chinese-speaking settlements
Iní nga barasahon mayda IPA nga mga símbolo nga phonetico. Kun waray sakto nga suporta hin pagpakita, bangin ka makakita hin mga tigaman hin pagpakiana, mga kahon, o iba nga mga símbolo imbes hin mga Unicode nga mga agi.
Mga Tsino nga yinaknan (Ginyayakan)
Minat-an nga Tsinino 漢語
Yinano nga Tsinino 汉语
Literal nga kahulogan Han nga pinulongan
Tsinino nga pinulongan (Ginsusurat)
Tsinino 中文
Literal nga kahulogan Butnga/Sentral/Tsino nga texto

Kitaa gihapon

igliwat

Mga reperensya

igliwat
Literatura
  • Baxter, William H. (1992), A Handbook of Old Chinese Phonology, Berlin: Mouton de Gruyter, ISBN.
  • Coblin, W. South (2000), "A brief history of Mandarin", Journal of the American Oriental Society, 120 (4): 537–552, JSTOR 606615.
  • DeFrancis, John (1984), The Chinese Language: Fact and Fantasy, University of Hawaii Press, ISBN.
  • Handel, Zev (2008), "What is Sino-Tibetan? Snapshot of a Field and a Language Family in Flux", Language and Linguistics Compass, 2 (3): 422–441, doi:10.1111/j.1749-818X.2008.00061.x.
  • Kane, Daniel (2006), The Chinese Language: Its History and Current Usage, Tuttle Publishing, ISBN.
  • Kornicki, P.F. (2011), "A transnational approach to East Asian book history", ha Chakravorty, Swapan; Gupta, Abhijit (eds.), New Word Order: Transnational Themes in Book History, Worldview Publications, pp. 65–79, ISBN.
  • Kurpaska, Maria (2010), Chinese Language(s): A Look Through the Prism of "The Great Dictionary of Modern Chinese Dialects", Walter de Gruyter, ISBN.
  • Lewis, M. Paul; Simons, Gary F.; Fennig, Charles D., eds. (2013), Ethnologue: Languages of the World (Seventeenth ed.), Dallas, Texas: SIL International.
  • Mair, Victor H. (1991), "What Is a Chinese "Dialect/Topolect"? Reflections on Some Key Sino-English Linguistic terms" (PDF), Sino-Platonic Papers, 29: 1–31.
  • Matthews, Stephen; Yip, Virginia (1994), Cantonese: A Comprehensive Grammar, Routledge.
  • Miller, Roy Andrew (1967), The Japanese Language, University of Chicago Press, ISBN.
  • Miyake, Marc Hideo (2004), Old Japanese: A Phonetic Reconstruction, RoutledgeCurzon, ISBN.
  • Norman, Jerry (1988), Chinese, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN.
  • —— (2003), "The Chinese dialects: phonology", ha Thurgood, Graham; LaPolla, Randy J. (eds.) (eds.), The Sino-Tibetan languages, Routledge, pp. 72–83, ISBN.CS1 maint: extra text: editors list (link)
  • Ramsey, S. Robert (1987), The Languages of China, Princeton University Press, ISBN.
  • Schuessler, Axel (2007), ABC Etymological Dictionary of Old Chinese, Honolulu: University of Hawaii Press, ISBN.
  • Shibatani, Masayoshi (1990), The Languages of Japan, Cambridge University Press, ISBN.
  • Sohn, Ho-Min (2001), The Korean Language, Cambridge University Press, ISBN.
  • Sohn, Ho-Min; Lee, Peter H. (2003), "Language, forms, prosody, and themes", ha Lee, Peter H. (ed.), A History of Korean Literature, Cambridge University Press, pp. 15–51, ISBN.
  • Wilkinson, Endymion (2000), Chinese history: a manual (2nd ed.), Harvard Univ Asia Center, ISBN.
  • Wurm, Stephen Adolphe; Li, Rong; Baumann, Theo; Lee, Mei W. (1987), Language Atlas of China, Longman, ISBN.
  • Zhang, Bennan; Yang, Robin R. (2004), "Putonghua education and language policy in postcolonial Hong Kong", ha Zhou, Minglang (ed.) (ed.), Language policy in the People's Republic of China: theory and practice since 1949, Kluwer Academic Publishers, pp. 143–161, ISBN.CS1 maint: extra text: editors list (link)

Padugang nga barasahon

igliwat

Mga sumpay ha gawas

igliwat
 
Wikipedia
Tsino (yinaknan) nga edisyon han Wikipedia, an gawasnon nga ensayklopedya